Osady, Placówki i Forty - Osada i miasto Salina (Kansas)

Salina
(Kansas)

Oraz : Kansas, Plemię Kaw (Kanza), Szlaku osadniczy Smoky Hill Trail,

Salina

- miasto i stolica hrabstwa Saline w Stanie Kansas

Na początku XIX wieku ziemie Plemienia Kaw (Kanza) rozciągały się na wschód od środka Terytorium Kansas.

W 1858 roku osadnicy z Miasta Lawrence założyli Salina Town Company z okręgiem stacji dla krytych wozów osadniczych, będąc pod ciągłym zagrożeniem ataków Indian Plemion z Wielkich Równin z zachodu.

Nazwa pochodzi od słonej Rzeki Saline.
Hrabstwo Saline wkrótce zostało zorganizowane wokół tej gminy, a w 1870 roku Salina została włączona jako miasto.

Jako najbardziej wysunięte na zachód miasto na Szlaku osadniczym Smoky Hill Trail, Salina rozwijała się aż do wojny secesyjnej, stając się Punktem handlowym dla imigrantów zmierzających na zachód, Poszukiwaczy w okresie Gorączki Złota zmierzających do Pikes Peak (Zobacz: Gorączka złota Pike's Peak (1858)) i handlu z okolicznymi Plemionami Indiańskimi.

Historia

Ludność Indiańska: do lat 1800

Na krótko przed europejską kolonizacją tego obszaru na początku XVIII wieku, miejsce, które miało stać się Saliną, znajdowało się na zachodnim terytorium Plemienia Kaw (Kanza)

Najpierw zgłoszone przez Francuskie terytorium osadnicze jako część Francuskiej Luizjany, a później nabyte przez Stany Zjednoczone wraz z zakupem Luizjany w 1803 roku, znajdowało się na obszarze zorganizowanym przez USA jako Terytorium Kansas w 1854 roku.

Na początku XVIII wieku Kupcy i Handlarze Futrami nanieśli na mapę wioskę w Stanie Kansas na obszarze, który stał się Saliną.

Francuscy Kupcy i Handlarze Futrami, którzy mapowali rozwidlenia les Grande Riviere des Cansez,, zlokalizowali zachodnią wioskę les Cansez u ogólnego zbiegu rzek: Rzeki Smoky Hill, Rzeki Saline i Rzeki Solomon, a wioski Plemienia Paducas (Komancze) tuż na zachód na początku tych strumieni.

W momencie eksploracji prerii na tzw Wielkich Równinach przez USA po zakupie Luizjany w 1803 roku Indianie z Plemienia Pawnee, z tzw. Miejsce wioski Pike-Pawne ugruntowali swoje wpływy w Smoky Hills wypychając Plemię Kaw (Kanza) do osad w północno-wschodnim Kansas.

USA założyły forty na całym terytorium, aby zapewnić bezpieczeństwo ustanowionym Szlakom hadlowym i osadniczym na zachód, w tym Szlak Smoky Hill Trail i Szlak Santa Fe Trail.

Szlak Smoky Hill Trail przechodził przez teren Salina, gdzie Droga Wojskowa z Fort Riley do Fort Larned rozdzielała się, aby przekroczyć rzekę Smoky Hill na południowy zachód.

Bitwa pod Indian Rock: 1857

Zobacz: Bitwa pod Indian Rock (1857)

W czasie pierwszych prób osadnictwa obywateli USA, miejsce to zostało uznane za teren łowiecki przez Indian z Plemion Wielkich Równin: Siuksowie, Cheyenne (Czejenowie) i Arapaho, które rozprzestrzeniły się na tym obszarze, wypierając Plemię Pawnee.

Jednak Plemię Kaw (Kanza) kontynuowali polowania w tym obszarze, do którego dołączyły Plemiona Delaware (Lenape) i Potawatomi, które zostały przesiedlone przez rząd USA w pobliże rezerwatu Kansas i zapewniono im dostęp do polowań na równinach.

Plemiona Indian Wielkich Równin były wrogo nastawione zarówno do osadników amerykańskich w centralnym Kansas, jak i do przesiedlonych plemion we Wschodnim Kansas i Nebrasce, które również uważały za osadników, a w latach 50. XIX wieku doszło do kilku najazdów na obszar Saliny.

Te potyczki z Indianami wielokrotnie zniechęcały do zasiedlenia terenu Saliny aż do 1857 roku, według Williama A. Phillipsa, który mieszkał w Mieście Lawrence podczas rozpoznania lokalizacji osadnictwa.

W tym roku Wielki Wódz Czejenów poprowadził grupę Plemion Indian Wielkich Równin.
W Spring Creek, 20 mil na zachód od miejsca, które stało się Saliną, przeprowadzili niespodziewany atak na grupę myśliwych "przyjaznych" plemion wschodnich. Grupa myśliwych wycofała się do Dry Creek, uwięziona i posyłając po pomoc inną grupę myśliwych z Plemiona Kaw (Kanza) z Council Grove.

Wielki Wódz Czejenów zmusił ich do dalszej ucieczki na wzgórze w zakolu Rzeki Smoky Hill, gdzie dołączyły do nich posiłki z Plemiona Kaw (Kanza) z karabinami.
Strzelając z karabinów zza dużych piaskowcowych głazów na szczycie wzgórza, obrońcy zabili Wielkiego Wodza Czejenów podczas pierwszej z pięciu prób ofensywnego ataku.
Jego atakujące siły uzbrojone w łuki i strzały zostały zdewastowane, pozostawiając ciała rozrzucone i skutecznie kończąc lokalne najazdy.

Skutki tego zdarzenia wspominała osadniczka Christina Campbell:
"jedna z najzacieklejszych i najokrutniejszych Bitew Indian znanych białym osadnikom; wokół rozrzucone były tysiące strzał i narzędzi wojny indiańskiej. Indian Rock, umazany krwią, pokazał, jaką rolę odegrał w odparciu powtarzających się ataków dzikusów.
To właśnie tutaj Czejenowie przeprowadzili swój ostatni atak".

Założenie osady : 1858-1870

Pokonanie agresywnych Plemion Indian Wielkich Równin umożliwiło bezpieczny powrót osadników.

W kwietniu 1858 roku dziennikarz i prawnik William A. Phillips z Lawrence przewodził zakładaniu Saliny, w towarzystwie osadników Davida Phillipsa, Alexandra M. Campbella Sr. (męża Christiny), AC Spillmana i Jamesa Muira. Wszyscy byli szkockimi prezbiterianami i wszyscy oprócz Muira byli spokrewnieni. Rozbili obóz w zachodnim brzegu rzeki, w miejscu, gdzie obecnie znajduje się Riverside Park, i zaprojektowali pierwszy budynek. Był to dwupiętrowy dom i sklep Campbella, w miejscu, gdzie obecnie znajduje się południowo-zachodni róg 5th St i Iron Ave w pobliżu Founders Park.

Stałe ataki plemienne wymagały objazdu wozami wokół pierwszej studni, jeden blok na zachód. Campbellowie mieli pierwszą żyjącą osadę na tym obszarze, również o imieniu Christina.

Salina, 1867, autorstwa Alexandra Gardnera, na starych torach kolejowych Kansas Pacific Railway, z Indian Rock w tle i po prawej stronie.

W tym miesiącu, jeszcze przed uzyskaniem przez Kansas statusu stanu w 1861 r., założyli spółkę Salina Town Company z legislaturą terytorialną Kansas. W następnym roku zorganizowali okoliczne tereny jako hrabstwo Saline i nazwali Salinę stolicą hrabstwa Salina , najbardziej wysunięte na zachód miasto na Szlaku Smoky Hill Trail, ugruntowało swoją pozycję jako punkt handlowy dla imigrantów zmierzających na zachód, poszukiwaczy złota zmierzających do Pikes Peak i okolicznych plemion indiańskich.

Rozwój miasta zatrzymał się wraz z wybuchem wojny secesyjnej, kiedy większość męskiej populacji wyjechała, aby dołączyć do armii Unii

W 1862 roku mieszkańcy odparli najazdy Indian i zostali poddani drugiemu atakowi bushwhackerów
W maju i czerwcu 1864 roku zbudowano Salina Stockade, aby chronić miasto przed kolejnymi najazdami Indian.

Wojska Unii stacjonowały w Salinie do marca 1865 roku, a niektóre mogły powrócić w czerwcu 1865 roku. Budynek wewnątrz palisady został przebudowany i we wrześniu 1864 roku otwarto pierwszą publiczną szkołę w Salinie. Rok szkolny trwał do marca 1865 roku. Budynek prawdopodobnie był używany co najmniej do czerwca 1865 roku.

Rozwój miasta wznowili weterani wojenni, a miasto rozrosło się gwałtownie wraz z przybyciem Kansas Pacific Railway w 1867 roku.
Budowa kolei przez Salinę do Denver stanowiła naruszenie obietnic traktatowych dotyczących terenów łowieckich dla Indian na zachód od Saliny, a Dog Soldiers zaczęli napadać na grupy budowlane między Saliną a Fort Wallace.

Kolejna akcja militarna USA usunęła Indian z Zachodniego Kansas w 1868 roku. (Zobacz: Kampania przeciw Komanczom (1867-1875) i Druga Bitwa pod Beaver Creek (1868))
Drugi Traktat z Fort Laramie z 1868 r. zkończył ten process.

Salina uzyskała prawa miejskie w 1870 roku.

*************************************************
(cytat z : https://legendsofkansas.com/salina-kansas/)

Salina w Stanie Kansas, stolica hrabstwa Saline, została założona w 1858 roku.

Wiosną 1857 roku pułkownik William A. Phillips podróżował po zasiedlonych częściach Kansas i wpadł na pomysł odbycia pieszej wycieczki przez część niezamieszkanego terytorium, aby wybrać miejsce na miasteczko.

Aby mu towarzyszył w tej podróży, zatrudnił Anglika o nazwisku Smith. Z okolic Fort Riley w Kansas wyruszyli pieszo, podążając rzeką Smoky Hill aż do rzeki Saline, którą podążali przez krótki dystans, gdy przekroczyli rzekę Solomon. Gdy ich zapasy się kończyły, udali się do Manhattanu, odnowili zapasy żywności i ruszyli ponownie, podążając wzdłuż rzeki Blue River, aż dotarli do rozwidlenia. Podążając zachodnią odnogą rzeki Blue River, dotarli do Military Road i skręcając w nią, podążali nią, aż dotarli do Marysville. Z Marysville wyruszyli do Richmond, na dystans 51 mil, który pokonali w ciągu jednego dnia. Ich podróż trwała dwa tygodnie, a średni dystans pokonywany każdego dnia wynosił 40 mil. W tym czasie założono pierwszą stałą osadę w hrabstwie Saline, gdyż po dokładnym zbadaniu terenów, przez które przemierzał trasę w poszukiwaniu miejsca na założenie miasta, pułkownik Phillips zdecydował, że jego siedziba znajduje się na brzegach rzeki Smoky Hill.

William Addison Phillips.

W lutym 1858 r. pułkownik Phillips w towarzystwie AM Campbella i Jamesa Muira powrócił na ten teren i wyruszył w drogę, aby zlokalizować miasteczko, które nazwali Salina. Pięknie położone miejsce znajdowało się w centrum bogatej i żyznej doliny na brzegach rzeki Smoky Hill. Miało być to pierwsze stałe osiedle na terenie przyszłego hrabstwa Saline. W tym czasie region ten był oficjalnie niezorganizowanym terytorium znanym jako okręg Arapaho. Jednak w lutym 1858 r. legislatura stanu Kansas uchwaliła ustawę o organizacji i zdefiniowaniu pięciu nowych hrabstw na zachód od 6. głównego południka, w tym hrabstwa Saline.

George Pickard przywiózł pierwsze towary do hrabstwa Saline w 1858 roku. W tym roku wielkie powodzie zmyły wszystkie mosty rządowe na rzekach: Rzece Smoky Hill, Rzece Saline i Rzece Solomon.

Po dotarciu do rzeki Solomon Pickard odkrył, że most zniknął, a aby przewieźć towary przez rzekę, musiał zbudować tratwę z drewna i bawolich szat, na której udało mu się je przewieźć, ale w nieco uszkodzonym stanie.
Zmycie mostów wymagało położenia drogi po południowej stronie rzeki z Saliny do Kansas City, co było trudne i żmudne. Zanim wyruszył po swoje towary, które nie były zbyt duże, Pickard zbudował mały dom z bali na terenie, który później stał się miastem Salina.
Tutaj zdeponował swoje towary i otworzył go na działalność.

Góry Pike's Peakers przecinające równiny, Albert Bierstadt, 1859.

W międzyczasie, po zorganizowaniu Salina Town Company, której był prezesem, pułkownik Phillips rozpoczął pomiary i plany miasta w marcu 1858 r.
Trwało to z przerwami do marca 1862 r., kiedy to zostało ostatecznie ukończone. George Pickard nie był w biznesie dłużej niż kilka miesięcy, kiedy sprzedał firmę pułkownikowi Phillipsowi, który zwiększył zapasy i ustanowił AM Campbella jako sprzedawcę.
Kilku nowych osadników przybyło niemal natychmiast, z których większość mieszkała w Salinie lub jej bezpośrednim sąsiedztwie.

30 marca 1859 r. spółka miejska otrzymała statut od Szóstej Legislatury Terytorialnej Kansas. W tym roku przez Salinę przejechał wielki strumień poszukiwaczy fortuny w drodze do nowo odkrytych złóż złota Pike's Peak w dzisiejszym Kolorado.

W tym czasie Salina była najdalej na zachód wysuniętą stacją na Szlaku Smoky Hill Trail !
oraz stacją końcową na Szlaku Butterfield Overland Despatch

Niektórzy pieszo, niektórzy konno, niektórzy na mułach, niektórzy na kucykach, niektórzy z ręcznymi wózkami, a niektórzy zostali wyposażeni w dobre zaprzęgi i sprzęt. W tym roku Phillips zbudował pierwszy hotel w Salinie, na rogu Santa Fe i Iron Avenues, po przetransportowaniu drewna sosnowego, drzwi i okien z Kansas City. Później sprzedał ten budynek HL Jonesowi, który zajął go jako sklep i hotel; Pan Jones zajmował się częścią sklepu, podczas gdy pani Jones, wysoko wykwalifikowana dzięki wykształceniu i szkoleniu, zajmowała się hotelem. Również w tym roku Israel Markley zbudował dwa lub trzy domy. Phillips pozostał zajęty, budując tartak, który był nadal aktywny, dostarczając materiałów budowlanych. Wkrótce utworzono komisję powiatową, która spotkała się po raz pierwszy w kwietniu 1860 r.

Atak Indian przez Frederica Remingtona, 1907.

Kiedy Kansas zostało przyjęte jako stan w styczniu 1861 r., populacja hrabstwa Saline wynosiła mniej niż 150 osób, a wszystkie znajdowały się w Salinie lub w promieniu kilku mil od niej. Kilka miesięcy później wybuchła wojna secesyjna, a imigracja do hrabstwa praktycznie ustała. Później tego samego roku, w listopadzie 1861 r., założono pierwszy urząd pocztowy, a AM Campbell został poczmistrzem.
Pierwsza szkoła została otwarta dla uczniów z okolicy już w 1862 roku, w małym domu szkieletowym na Iron Avenue.

W tym samym roku mieszkańcy miasta zostali wprowadzeni w stan wielkiego niepokoju przez uzasadnione doniesienia, że wrogo nastawieni Indianie zbliżają się z zachodu, masakrując wszystkich białych, których spotkali.

Niektórzy byli skłonni zbagatelizować ten pomysł, ale kiedy ranczerzy przybyli do miasta po tym, jak kilku zostało wymordowanych i potwierdzili doniesienia, odkryli, że jest to sprawa wymagająca natychmiastowego działania.

Konsternacja stała się powszechna, a społeczność ogarnęła regularna panika. Ci, którzy osiedlili się na wschód od Saliny, udali się do Junction City i Fort Riley, a ci na zachód i w bezpośrednim sąsiedztwie Saliny pospieszyli do miasta.

Widząc niebezpieczeństwo, które im groziło i wiedząc o strasznych skutkach masakry Indian, która prawdopodobnie nastąpi, natychmiast zabrali się do pracy.
Zbudowali palisadę o wymiarach 50×150 stóp po północnej stronie tego, co teraz jest Iron Avenue. Przygotowania te zostały poczynione w samą porę; Indianie bowiem nie napotykając na swej drodze żadnego oporu, nadciągnęli z wrzawą; ale widząc, że mieszkańcy Saliny są gotowi zgotować im ciepłe przyjęcie, ominęli to miejsce szerokim łukiem; w ten sposób Salina uniknęła masakry.

Konfederaccy piraci.

Tego samego roku, młoda osada spotkała się z kolejnym wrogiem - partyzantami Konfederacji.
Wczesnym rankiem 17 września 1862 r., gdy większość mieszkańców miasta była jeszcze w łóżkach, zostali obudzeni przez grupę około 20 konfederackich bushwhackerów . Natarcie nastąpiło tak nagle i niespodziewanie, że ludzie nie byli przygotowani na jego spotkanie, a od chwili, gdy gang wkroczył, miasto było zdane na jego łaskę. Spotykając się z brakiem oporu, nie próbowali nikogo skrzywdzić, ale wkraczano do domów, plądrowano sklepy, a gdziekolwiek znaleziono proch, amunicję, broń lub tytoń, maruderzy przywłaszczali go sobie. Zniszczyli broń palną, której nie mogli ze sobą zabrać, a wszystko uważano za przydatne dla ludzi w razie pościgu. Wyjeżdżając, zabrali 25 koni i sześć mułów, z których większość była własnością Kansas Stage Company. Po ich odejściu odkryto, że przeoczyli jednego konia, na którego dosiadł RH Bishop, który pojechał do Fort Riley, pokonując 50 mil w pięć godzin. Z fortu wysłano oddział żołnierzy, ale bushwhackerzy dawno odeszli. Chociaż nikt nie został ranny, była to znacząca strata dla społeczności granicznej, utrata środków ochrony i podróży.

Po wojnie secesyjnej Salina zyskałaby na wartości, gdyby dotarła do niej wiadomość, że Kansas Pacific Railroad zbuduje linię przez miasto. Wraz z nadejściem kolei nastąpił strumień imigrantów, a Salina szybko się rozwijała. Przed nadejściem kolei w mieście nie było ani szkoły, ani kościoła, chociaż istniało kilka organizacji kościelnych. Przewidując kolej, która była wówczas pchana w kierunku Saliny tak szybko, jak to możliwe, WA Phillips w grudniu 1866 r. zbadał i zwolnił partie w nowym "Phillips' Addition to Salina".

Hotel i dworzec kolejowy, Salina 1867, zdjęcie Alexandra Gardnera.

Joseph G. McCoy, czujny handlarz bydłem, który uczynił Miasto Abilene "Królową miast kowbojskich", odwiedził Salinę w 1867 roku, proponując, aby stała się ona punktem końcowym spędów bydła.
Jednak nieliczni mieszkańcy, którzy tam wówczas mieszkali, obawiali się, że "Teksańczycy" i ich stada "machanych rogów" zdezorganizowają ich społeczność, więc obywatele odrzucili jego ofertę.

McCoy w gniewie wyruszył do Abilene, ponurego skupiska chat, które następnie przekształcił w jedno z wielkich zachodnich "miast kowbojskich".
Komentując Salinę, McCoy oświadczył, że jest to
"bardzo małe, martwe miejsce, składające się z około tuzina chat z bali, niskich, małych, prymitywnych budynków, z których cztery piąte były pokryte ziemią na dachy. Interesy miasteczka były prowadzone w dwóch małych pomieszczeniach, zwykłych chatach z bali".

Joseph G. McCoy

Joseph G. McCoy.

McCoy mógł mieć rację, ale stan Saliny miał się szybko zmienić. W tym samym roku JF Hanna założył pierwszą gazetę w mieście, Salina Herald . Do miasta dodano kilka innych budynków i dwupiętrową szkołę szkieletową na rogu Santa Fe Avenue i Ash Street. Pierwszym był Kościół Metodystyczny, wkrótce potem powstały kościoły, a na Ash Street zbudowano mały budynek szkieletowy. W tym samym roku CR Underwood zbudował młyn zbożowy na rzece Smoky Hill, który był napędzany parą i energią wodną.

Rozwój Saliny został później znacznie przyspieszony przez kolej. Josiah Copley, korespondent Gazette z Pittsburgha w Pensylwanii , odwiedził osadę kilka miesięcy po Josephie G. McCoyu i poinformował, że populacja wzrosła do prawie 2000 osób.

Duże grupy osadników wkrótce zaczęły przybywać do hrabstwa Saline, w tym kolonia 60 Szwedów z Galesburga w stanie Illinois , którzy przybyli w 1868 roku; 200 osadników z Ohio przybyło w 1869 roku; a 75 byłych mieszkańców hrabstwa Henry w stanie Illinois przybyło w 1870 roku.

W 1868 roku konni posłańcy przybyli do Saliny z alarmującą wiadomością, że Indianie są nad Rzeką Republican, dokonując strasznych czynów, gwałcąc kobiety, zabijając dzieci, mordując i skalpując każdego białego mężczyznę, którego spotkali. Ludzie byli bardzo podekscytowani i telegrafowali o tych faktach do gubernatora Samuela Crawforda w Topeka .

Pierwszy pociąg z Topeka na zachód przywiózł gubernatora do Saliny, gdzie natychmiast wezwał ochotników, aby udali się na miejsce zamieszek.
Szybko zebrano kompanię 60 mężczyzn, a z gubernatorem na czele mężczyźni dojechali aż do Churchill w południowo-zachodnim narożniku hrabstwa Ottawa. Dowiedziawszy się, że między Rzeą Saline i Rzeką Solomon nie ma Indian , dojechali aż do Minneapolis, a stamtąd ruszyli do Delphos, na północnej linii granicznej hrabstwa Ottawa.

W tym miejscu rozbili obóz na noc, a sześcioosobowa grupa została wysłana na zwiad aż do jeziora Sibley w hrabstwie Republic.
Następnego dnia grupa zwiadowcza, mimo że nie widziała Indian, natknęła się na kilka martwych ciał w pobliżu Asherville - niektórzy mężczyźni, niektóre kobiety i niektóre dzieci. Wszyscy mężczyźni zostali oskalpowani, kobiety oburzone, a dzieci przybite strzałami do ziemi.
Zmarłych pochowano, a po wykonaniu tego bolesnego obowiązku kompania wróciła do Saliny, gdzie się rozwiązała.

Salina, 1870

Salina, 1870.