GROS VENTRE
Inne artykuły z
Wikipedii: / Geografia
(rozmieszczenie) Indian USA / Historia
Indian USA / Kultura
i religia Indian USA
/ Wojny Indian USA /
Indianie w
podziale na plemiona : (w budowie)
Plemiona Najważniejsze: / APACZE, (Chiricahua,
Jicarilla,
Lipan, Mescalero,
Plains
(Kiowa) Apacze, Apache
Zachodni) / KOMANCZE
/ SIUKSOWIE, (Lakota, Dakota, Nakota) /
Inne Plemiona:
Ute
/ Yavapai
/ Cheyenne
(Czejenowie) / Kiowa
/ Havasupai
/ Hopi
/ Zuni / Navajos
(Nawahowie) / Papagos
(Tohono O'odham) / Walapai
/ Yuma
(Quechan) / Mohave
/ Ludy Pueblo
/ Wichita / Querecho (Apache) / Pima (Akimel
O'odham) / Yaqui
/ Maricopa / Osage / Tonkawa / Karankawa / Jumanos / Caddo
/ Coahuiltecan
/ Delaware
(Lenni Lenape)/
Shawnee
(Szawanezi) / Pawnee
/ Arapaho / Crow
(Absaroka) / Shoshone
(Snake, Northern
Paiute, Bannock)/
Blackfeet
/ Flathead
(Salish) / Nez
Perce / Arikara
/ Gros
Ventre / Assiniboine
/ Plains
Cree / Ponca
/ Iowa / Kaw (Kansa) / Modoc
/ Sac
and Fox / Omaha
/ Oto (Otoe) / Mandan / Hidatsa / Cayuse / Cherokee
(Czirokezi) / Algonquian /
FIVE
CIVILIZED TRIBES, (Chickasaw,
Choctaw,
Muscogee
(Creek), Cherokee
(Czirokezi), Seminole)
/ IROQUOIS,
(Mohawk,
Oneida,
Onondaga,
Cayuga,
Seneca)
/ COUNCIL
OF THREE FIRES (Rada Trzech Ognisk), Ojibwe
(Chippewa), Odawa
(Ottawa), Potawatomi
/
Gros Ventre ( USA : / g R o? V ? n t / GROH -vont ,
francuski: [g?o v?t?] , co oznacza "big
brzucha") [1], znanym również jako Aaniiih ,
A'aninin , Haaninin , Atsina , i White Clay , [4] to
historycznie mówiące po Algonquian plemię rdzennych
Amerykanów znajdujące się w północno-środkowej
Montanie . Dzisiaj ludzie z Gros Ventre są zapisani
doSpołeczność indyjska Fort Belknap w rezerwacie Fort
Belknap w Montanie , uznane przez władze federalne
plemię z 3682 zarejestrowanymi członkami, w tym
również lud Assiniboine lub lud Nakoda , historyczni
wrogowie Gros Ventre. Rezerwat Indian Fort Belknap
znajduje się w najbardziej wysuniętej na północ
części Montany, na południe od małego miasteczka
Harlem w stanie Montana. Szefowie: The Belly Government
Council
Zawartość
1 Nazwa
2 Historia
2,1 18 wiek
2,2 19 wiek
2,3 XX wiek
2,4 21. Wiek
3 Rząd
4 Znani ludzie Gros Ventre
5 Zobacz też
6 Uwagi
7 Bibliografia
8 Zewnętrzne linki
Imię
Plemienne imię własne ???????´niinénn?h
(przystosowane jako A'aninin , Aaniiih , lub Haaninin )
oznacza "Ludzie Białej Gliny". [5]
Francuski używany termin Gros Ventre , która została
błędnie interpretowane z ich języka migowego. Kiedyś
byli znani jako Gros Ventres z Prerii, podczas gdy lud
Hidatsa był kiedyś nazywany Gros Ventres z Missouri.
[1]
Piegan Blackfoot , wrogowie Gros Ventre Przez
większość historii, zwany Aaniiih Piik-siik-SII-NAA ,
co tłumaczy się jako "węże". Według
Instytutu Piegan, współczesna nazwa Piegan dla Gros
Ventre to Assinee , co oznacza "duże brzuchy",
co jest podobne do fałszywie przetłumaczonej etykiety
stosowanej przez Francuzów. Atsina , słowo Pieagan,
tłumaczy się albo jako "ludzi jelit" lub
"jak cree". Wymagane jest dalsze wyjaśnienie
nazwy. Po podziale narodów, ich krewni Arapaho , którzy
uważali ich za gorszych, nazywali ich Hitúnena , co
oznacza "żebraków". [6] Inne interpretacje
tego terminu to "głód", "wodospad"
i "duże brzuchy".
Historia
Uważa się, że Gros Ventres żyli w zachodnim regionie
Wielkich Jezior 3000 lat temu, gdzie prowadzili agrarny
tryb życia, uprawiając kukurydzę . [7] Wraz z
przodkami Arapaho utworzyli jeden, duży lud mówiący po
algonkińsku, który żył wzdłuż doliny Czerwonej
Rzeki w północnej części dzisiejszej Minnesoty iw
Manitobie w Kanadzie . [1] Byli blisko spokrewnieni z
przodkami Czejenów . Mówili prawie wymarłym językiem
Gros Ventre (Atsina) , podobnym algonkińskimjęzyk jak
ich krewny Arapaho i dlatego zgrupowany jako język
arapahoański (Arapaho-Atsina) . Istnieją dowody na to,
że wraz z zespołami z Północnego Arapaho, południowa
grupa plemienna, Staetan , posługiwała się dialektem
Besawunena , który miał mówców wśród północnych
Arapaho jeszcze pod koniec lat dwudziestych XX wieku.
XVIII wiek
Na początku XVIII wieku duże plemię podzieliło się
na dwie części, tworząc Gros Ventres i Arapaho. Ci,
wraz z Cheyenne, byli jednymi z ostatnich, którzy
migrowali do Montany z powodu presji ze strony Ojibwe .
[1] Po migracji do Montany Arapaho przenieśli się na
południe do obszaru Wyoming i Kolorado. Czejeni, którzy
migrowali z Gros Ventre i Arapaho, również migrowali
dalej. Według doniesień, Gros Ventres żyli w dwóch
północno-południowych grupach plemiennych - tak
zwanych Fall Indian (grupa kanadyjska lub północna,
Hahá-tonwan ) licząca 260 tipi (populacja 2500)
sprzedawanych z North West Company na rzece Upper
Saskatchewan [ wyjaśnienie potrzebne ]i wędrował
między Missouri i Bow River , a tak zwanym plemieniem
Staetan (grupa amerykańska lub południowa) liczącym 40
tipi (populacja 400), żyjącym w bliskim kontakcie z
bandami (które później stały się Północnym Arapaho
) i wędrował w górnych wodach Loup odgałęzienie
rzeki North Platte (Lewis i Clark 1806). [8]
Gros Ventres nabył konie w połowie XVIII wieku. [1]
Najwcześniejsze znane kontakty Gros Ventres z osadnikami
miały miejsce około 1754 roku, pomiędzy północnymi i
południowymi rozwidleniami rzeki Saskatchewan . W tym
czasie ekspozycja na ospę poważnie zmniejszyła ich
liczbę. Około 1793 r., w odpowiedzi na ataki dobrze
uzbrojonych Cree i Assiniboine, duże grupy Gros Ventres
spaliły dwa stanowiska handlowe Kompanii Zatoki Hudsona,
które dostarczały broń do plemion Cree i Assiniboine
na terenie dzisiejszego Saskatchewan .
XIX wiek
W 1832 roku Gros Ventres nawiązał kontakt z niemieckim
odkrywcą i przyrodnikiem, księciem Maksymilianem . Wraz
z przyrodnikiem Karlem Bodmerem Europejczycy malowali
portrety i nagrywali swoje spotkanie z Gros Ventres, w
pobliżu rzeki Missouri w Montanie.
Obóz Gros Ventres of the Prairies w górnym Missouri.
(około 1832): akwatinta Karla Bodmera z książki
"Maximilian, Prince of Wied's Travels in the
Interior of North America, w latach 1832-1834"
Gros Ventres dołączył do Konfederacji Czarnych Stóp .
Po sprzymierzeniu się z Czarną Stopą, Gros Ventres
przenieśli się do północno-środkowej Montany i
południowej Kanady. W 1855 r. Isaac Stevens , gubernator
Terytorium Waszyngtonu , zawarł traktat (Stat., L., XI,
657) w celu zapewnienia pokoju między Stanami
Zjednoczonymi a Blackfoot, Flathead i Nez Perceplemiona.
Gros Ventres podpisali traktat jako część Konfederacji
Czarnych Stóp, której terytorium w pobliżu obszaru
Trzech Widli stało się powszechnym terenem łowieckim
dla Indian Płaskogłowych, Nez Perce, Kootenai i Crow.
Wspólne tereny łowieckie na północ od rzeki Missouri
w rezerwacie Indian Fort Peck obejmowały Assiniboine i
Sioux. W 1861 r. Gros Ventres opuścili Konfederację
Czarnych Stóp. [9]
Sprzymierzając się z Krukiem , Gros Ventres walczyli z
Czarną Stopą , ale w 1867 zostali pokonani. [1]
W 1868 r. rząd Stanów Zjednoczonych ustanowił punkt
handlowy o nazwie Fort Browning w pobliżu ujścia
Peoples Creek na rzece Milk. Ten punkt handlowy został
zbudowany dla Gros Ventres i Assiniboines, ale ponieważ
znajdował się na ulubionym terenie łowieckim Siuksów
, został opuszczony w 1871 roku. Następnie rząd
zbudował Fort Belknap , który powstał po południowej
stronie rzeki Milk, około jednej mili na południowy
zachód od obecnej części miasta Harlem w stanie
Montana . Fort Belknap był placówką podstacji, przy
czym połowa konstrukcji była placówką handlową. Na
lewo od palisadowej bramy stał blok. Po prawej stronie
znajdował się magazyn i budynek wydawniczy, w którym
plemię otrzymywało racje żywnościowe i dożywotnie
dobra.
W 1876 roku fort został zlikwidowany, a ludzie z Gros
Ventre i Assiniboine otrzymujący renty na poczcie
zostali poinstruowani, aby udali się do agencji w Fort
Peck and Wolf Point . Assiniboines nie sprzeciwiali się
pójściem do Wolf Point i chętnie zabrali się za
przeprowadzkę; ale Gros Ventres odmówił wyjazdu. Gdyby
to zrobili, natknęliby się na kontakt z Siuksami , z
którymi nie mogliby jechać razem w pokoju. Zrezygnowali
ze swoich rent, zamiast przenieść się do Fort Peck. W
1878 roku Agencja Fort Belknap została przywrócona, a
Gros Ventres i pozostali Assiniboines ponownie otrzymali
zaopatrzenie w Fort Belknap.
Biały Orzeł, "ostatni większy wódz ludu Gros
Ventre", zmarł "u ujścia rzeki Judith "
9 lutego 1881 r. [10]
Przeprowadzka Gros Ventre z włókami .
W 1884 r. w Małych Górach Skalistych odkryto złoto.
Naciski górników i firm wydobywczych zmusiły plemiona
do oddania części gór w 1885 roku. Jezuici przybyli do
Fort Belknap w 1862 roku, aby nawrócić ludność Gros
Ventre na katolicyzm . W 1887 roku u podnóża Małych
Gór Skalistych , niedaleko Hays, powstała Misja św.
Pawła . Wiele tradycyjnych ceremonii zostało utraconych
z biegiem czasu po ustanowieniu misji. Jednak dwie
święte fajki, Pierzasta Fajka i Płaska Fajka,
pozostają w centrum tradycyjnych wierzeń duchowych Gros
Ventres.
W 1888 roku w tym miejscu utworzono rezerwat Indian Fort
Belknap. Na mocy aktu Kongresu z 1 maja 1888 r. (Stat.,
L., XXV, 113) plemiona Blackfoot, Gros Ventre i
Assiniboine zrzekły się 17 500 000 akrów wspólnego
rezerwatu i zgodziły się mieszkać w trzech mniejszych
rezerwatach. Są one obecnie znane jako Konfederacja
Czarnych Stóp, Rezerwat Indian Fort Peck i Rezerwat
Indian Fort Belknap. Fort Belknap został nazwany na
cześć Williama W. Belknapa, który był wówczas
sekretarzem wojny.
XX wiek
Do 1904 pozostało tylko 535 członków plemienia A'ani.
Od tego czasu plemię odrodziło się ze znacznym
wzrostem populacji.
XXI wiek
W marcu 2012 r. 63 bizony z Parku Narodowego Yellowstone
zostały przeniesione na prerię Rezerwatu Indian Fort
Peck, gdzie zostały wypuszczone do rezerwatu zwierzyny o
powierzchni 2100 akrów, 25 mil na północ od Topoli .
Poza Yellowstone istnieje wiele innych stad żubrów, ale
jest to jedno z niewielu czystych genetycznie stad,
które nie są krzyżowane z bydłem. Rdzenni Amerykanie
świętowali ten ruch, który nastąpił ponad sto lat po
tym, jak myśliwi i rząd prawie wybili żubry. Plemiona
Assiniboine i Gros Ventre w rezerwacie indiańskim Fort
Belknap również otrzymają część tego stada. [11]
Rząd
Historycznie, Gros Ventres miał dwanaście niezależnych
zespołów, z których każdy był zarządzany przez
wodza. [1] Obecny rząd rezerwatu ma wybraną radę, w
skład której wchodzi czterech oficerów, a także
czterech członków z każdego plemienia. Dziś plemię
należy do społeczności indiańskiej Fort Belknap ,
której konstytucja i regulaminy zostały ratyfikowane w
1935 roku. Rada plemienna ma sześciu wybranych
członków Gros Ventre, a także sześciu wybranych
członków Assiniboine i trzech członków mianowanych.
|
|
